Kerstzwemmen, vlooien en strandhutjes.

We zijn er ondertussen al een week.
Heeeeelp dit gaat veel te snel. Waar waren we gebleven. We zijn van Bangkok naar Kanchanburi gereden. Eerst met een minibus +/-3,5u. Dan zij we gedropt aan een verlaten busstation. Gelukkig stond daar tuktuk-jeep en 1 thai van de supermarkt die een beetje Engels kon.
De chauffeur heeft ons na een rit  van +/-2 u, nadat we zelf de weg gewezen hebben afgezet aan een pier in the middle of nowhere. Daar werden we met een boot in het midden van de jungle naar ons resort gebracht. Adembenemend was de boottocht. En toem we aankwamen waren we helemaal onder de indruk van het zwembad in de supermooie setting. Waaaaw! Weer zo'n once in a life time gevoel. Tot we de prijslijst zagen vn de excursies. +/- 350 euro voor een daguitstap naar de watervallen waar we zo graag naartoe wilden. Niet voor onze portemonnee. Daarbij kwam nog dat door het hoogseizoen hier, we geen plaats meer vonden om naar het zuiden te rijden met de nachttrein. Dan maar een veel te duur vliegtuigticket naar Krabi en nog wat genieten van ons peperdure resort. De eerste dag zijn we de omgeving wat gaan verkennen en gaan zwemmen. 's Avonds hebben we stiekem voor Thaise kerstkadootjes gezorgd. Seth en Ecko waren helemaal onder de indruk dat de kerstman tot daar was gekomen. En nadien hebben we genoten van een kerstbuffet MET kerstboom en zicht op het zwembad.
Op kerstdag hebben we op eigen houtje een uitstap uitgedokterd (Maarten krijgt hiervoor alle eer) waardoor we heel Thaise Baht hebben uitgespaard. We zijn met een minibus naar kleinere watervallen gereden. Dan te voet verder gewandeld naar het treinstation van Nam Tok. En dan een treinrit gemaakt van 2u die op het laatst over de beroemde Bridge over The River Kwai reed.
Dus al bij al toch gezien wat we wilden. Met de nodige ongemakken waaronder vlooien (denken we).
We stapten met 4 van de trein en hadden overal jeuk. Maar een beetje Deet doet wonderen dus dat was snel opgelost.
Nog effe genoten van de stad Kanchanaburi en dann na de typische onderhandelingen een taxi terug naar het resort. Net optijd om onze laatste boot te halen. Eens aangekomen, zijn we in het donker direct in het zwembad gesprongen om af te koelen. Dat was onze kerstplons en afkoeling wat jaaaa, het is hier warm.
2de kerstdag zijn we vroeg opgestaan om naar Koh Lanta te vertrekken met het vliegtuig. 4u rijden, 4u wachten op de vlieghaven want we waren er te vroeg. Vlucht naar Krabi, daar gegeten, naar de nightmarket geweest en geslapen. De dag nadien met de boot richting Koh Lanta. Normaal gezien 1,5u varen maar ik denk dat wij er toch 3u over gedaan hebben. Iedereen verklaart ons zot dat we niks geboekt hebben in High Season. Maar eigenzinnig als we zijn (vooral Maarten dan ;) ), trekken we onze plan en hadden we een slaapplaats op de 2de plek waar we gaan horen zijn.

Maar we hebben de 4de plek genomen omdat die veel mooier was. Maarten heeft zijn hutje terug waar hij al 10 jaar op hoopte en ik probeer gewoon niet stil te staan bij de beestjes die er allemaal via onze open badkamer binnen kunnen geraken ;)
En onze kindjes, die kijken amper van iets op, precies alsof het nooit anders geweest is :-)
Wat ons dus nu rest te doen is effe genieten van zon, zee en adembenemende stranden.
Morgen vertrekken we naar een luxueuzer resort met zwembad om nieuwjaar te vieren en in 2016 zien we wel weer. Alvast gelukkig nieuwjaar!

Het restaurant waar we ons kerstdinner hadden

The Bridge over The River Kwai

Ons hutje

Sawadee Bangkok!

Fieuw, eindelijk een internetcafe gevonden.
Tja, na bijna 10 jaar blijkt dat we old school backpackers zijn.
Geen internetcafe's meer maar WIFI. Geen spiegelreflex meenemen maar een Go Pro met selfie stick.
We vonden ons al mee met de tijd door een tablet mee te nemen maar daar kunnen we onze foto's van onze spiegelreflex niet mee importeren. En excuseer voor de typfouten met ontbrekende leestekens maar op een Thaise qwerty typen is niet zo eenvoudig.
Dus bij deze ons eerste blogje vanuit Thailand.
Na een vlucht van 2 keer 6u met tussenstop in Dubai zijn we eindelijk aangekomen in Thailand.
Onze kindjes hebben de vlucht bijzonder goed doorstaan. Ecko heeft bijna heel de tijd geslapen.
Seth is pas in slaap gevallen in de 2de helft van de 2de vlucht. Met als gevolg dat hij niet meer wakker te krijgen was. Ook niet tijdens de landing. Al slaapwandelend liep hij door de  vlieghaven en in de taxi richting hotel sliep ie alweer tem het inchecken.
Er is trouwens een tand uitgevallen bij Seth in het vliegtuig. Zou de tandenfee hier ook komen?
Bij de eerste stappen in de buitenlucht van Bangkok knepen onze kindjes hun neus dicht omdat het zo stonk. Nu zijn ze er al aan gewoon.
Gisteren was het een zonnige dag. Onze dag leek een week te duren. Zoveel verschillende indrukken en al zoveel gezien op 1 dag. We zijn met de tuktuk naar Wat Po gegaan. Zoals het op zijn Thais hoort hebben ze ons natuurlijk aan de verkeerde tempel afgezet waardoor we nog een eindje moesten wandelen in de middagzon.de tuktukrit was een succes. Onze kids zagen nu de oren van onze kop om er weer mee te rijden.
De tempel was ook een succes. De liggende Buddha is indrukwekkend groot (voor kindjes al helemaal).
Nadien mochten ze in een hondertal potjes een centje gooie voor 'good luck'. Dat vonden ze ook heel leuk.
Nadien als we buiten op een bankje zaten te rusten, kwam er een groep Japanners foto's nemem van Seth en Ecko. Even waren zij de toeristische attractie. Iedereen raakt onze kindjes even aan of streelt ze door hun haar. Gelukkig hadden we ze hiervoor verwittigd, waardoor ze er al iets beter tegen kunnen.
Onze kimdjes verwerken de indrukken bijzonder goed. 't Is precies dat ze hier al eerder zijn geweest. Ze slapen ook goed en vinden het eten zelfs lekker> Elke dag pannekoeken, verse ananas, smoothies en fried rice...ze kunnen eraan wennen. En ook hun darmflora heeft er geen problemen mee ;)
Na Wat Po zijn we met de boot terug naar ons hotel gegaan en hebben ze daar nog even gezwommen.
Vandaag hebben we op de Klong canals gevaren en zijn ze naar een andere tempel geweest: Wat Arun.
Morgen vertrekken we richting de jungle naar Kqanchanaburi om Kerst te vieren.
Dus als jullie ons niet meer horen, alvast een heel vrolijk Kerstfeest!
Groetjes,
Sara, Maarten, Seth en Ecko

Tandje kwijt

Ons hotel

Wat Po

Nieuwsgierige Japanners

Wat Arun

Ikke in Thailand.

Nog 12 dagen!
Dat zijn geen 2 weken meer...
En ondertussen zijn onze kids dolenthousiast!
De Sint heeft er een beetje aan mee geholpen door deze boekjes te brengen. Een schot in de roos. Superleuke boekjes waarin alles zo klaar als een klontje wordt ;)

Onze Seth heeft inmiddels ook zijn uiterste best gedaan in de zwemles en kan nu zwemmen!

Dat geeft toch een IETS geruster gevoel.

Toch blijven we steeds alert. Ze zijn tenslotte maar 5 en 7.

Ik heb armbandjes besteld waarop hun naam, onze telefoonnummers, ons e-mail adres en BELGIUM staat.

Dan hebben we nog een noodscenario geoefend voor als we van de bus/trein stappen en ze ons niet vinden. We hebben aan hun rugzakjes fluitjes gehangen. In geval van nood weten ze dat ze er heel hard op moeten fluiten zodat wij ze kunnen vinden. Ik hoop oprecht dat ik dat fluitje van heel de vakantie niet hoor.

Maar je kan maar beter op alles voorbereid zijn.

We gaan vooral niet doemdenken maar optimaal genieten...van het weer, de bezienswaardigheden, het eten en bovenal van elkaar.

Want hoeveel gezinnen kunnen zeggen dat ze een maand 24u op 24 met elkaar hebben doorgebracht?

Ik kan niet beschrijven hoe intens ik naar deze reis verlang, maar dat was al wel duidelijk zeker?! :)

Hangmatten en muggen.

Ik kijk er zo naar uit dat ik er een beetje zenuwachtig van word.
Eindelijk komt de reis waar we zolang naar uitgekeken hebben eraan. Voor echt...terug onder de Thaise palmbomen, genieten van overheerlijk eten, elke dag zon, sleffertjes en adembenemende stranden, hangmatten en muggen!
Ondertussen kijkt onze Seth er ook naar uit. Een zelfgemaakte aftelkalender maakt het voor onze kids goed zichtbaar wanneer we vertrekken. Eerst komt nog het belangrijkste(voor hen toch): de Sint! En dan duurt het echt niet lang meer.
Beetje bij beetje geraken we voorbereid. Vandaag heb ik een uurtje samengezeten met onze huisarts om een reisapotheek samen te stellen.
Tabletjes voor grote en kleine mensen. Geen siroopjes want dat is niet handig in grote rugzakken.
En wat met malaria? Normaal gezien zitten we niet in de gevarenzone. Goed insmeren met Deet is de boodschap. Maar wat als...toch maar een noodkit malariatabletten meenemen. Al is het maar voor m'n gevoel.
Dit is het enige waar ik als mama een dubbel gevoel bij krijg...het wordt de tijd van hun leven maar wat als ze ziek worden in zo'n ver land. Nu weten we wel dat Thailand voldoende ontwikkeld is qua medische hulp en ziekenhuizen. We nemen zelf onze voorzorgen en we moeten er niet te extreem mee bezig zijn. In België kan er ook vanalles gebeuren.

Hier gaat dus een deel van ons reisbudget naartoe ;)

En hier een ander deel :) Onze verblijfplaats met Kerst.

Rugzakjes check...reispas check

De spuitjes zijn gezet.
De ochtend voor de dochter haar spuitje moest krijgen, vond Seth het leuk om te zeggen:
Ecko, ik heb gisteren een spuitje gekregen en dat deed echt PIJN!!!!
Maar ze zitten erin, het is gelukt.
Op naar de AS Adventure (my favourite store) om rugzakjes te kopen voor onze kids.
Ze moeten enkel leuke dingen voor zichzelf dragen: kleurgerief, een knuffel, snoepjes, tablet en een BEETJE speelgoed. De rest dragen wij.
(Ik vraag me alleen af hoe wij de spullen van 4 personen voor een hele maand in onze 2 rugzakken gaan krijgen.)
Maar ze moeten toch zeker het gevoel krijgen dat ze hun steentje bijdragen.
Dus een rugzak die goed zit. Na wat passen zijn het deze geworden.

Op naar het gemeentehuis voor een reispas.

Tegenwoordig mag je niet meer lachen op de foto's van je reispas.

Een hele karwei met een echte gibbermie als dochter.

Ze mochten zelf hun handtekening zetten op de reispas, volgende week zijn ze klaar.

Nog 7 weken! 

Oh nee, een prikje!

Pfffff, hoe moet je dat aanpakken. Ik zie er als een berg tegenop om aan m'n kids te vertellen dat ze prikjes moeten krijgen om naar Thailand te gaan.
Gelukkig is het er maar 1 voor ze vertrekken en eentje achteraf.
Aangezien ze met een dubbel gevoel uitkijken naar de reis, durf ik niet vertellen dat het prikje daarvoor dient. Kwestie van de voorbereidingen toch iets leuker te laten lijken.
Dan maar naar de dokter met een leugentje om bestwil: Seth, je krijgt een prikje om niet ziek te worden deze winter (hopelijk ligt ie morgen niet ziek in z'n bed).
Seth heeft een hekel aan spuiten, maar het is gelukt, hij zit erin...het prikje tegen Hepatitis A.
Er vloeiden wel wat tranen maar het is alweer vergeten. Morgen de volgende...die moet naar de dokter voor de logopedie en krijgt ineens haar prikje.
Hopelijk gaat ze de volgende keer nog graag naar de logo :-)

We starten met aftellen....

Nog 3 maanden en we vertrekken voor een maand naar Thailand.
Al bijna 10 jaar kijken we ernaar uit.
In 2006 zijn ik en Maarten gedurende 6 maanden door Zuid-Oost Azië getrokken met onze rugzak.
7 landen hebben we er bezocht. 15172 km hebben we gereisd.
Onze reisverhalen kan je nog steeds lezen op www.sara-maarten.be
Ondertussen hebben we 2 schatten van kinderen: Seth en Ecko (Ecko heeft trouwens een Indonesische naam voor diegene die zie afvraagt waarom dat kind zo een gekke naam heeft).
Seth is 7 en Ecko 5. Groot genoeg dus om hun eigen rugzak te dragen.
We zijn stilletjes aan aan het plannen gegaan. De tickets liggen vast.
En we hebben 3 slaapplaatsen geregeld; voor de aankomst, met Kerstmis en met Nieuwjaar. De rest zoeken we onderweg wel uit.
Dat maakt dat je op leuke plaatsen langer kan blijven en op de minder leuke, direct terug kan vertrekken.
Ik wil in deze blog neerschrijven hoe onze kindjes zo'n ervaring beleven. Wat er in hun hoofd speelt, de indrukken, de anekdotes, de misverstanden, de kleine details...
Seth en Ecko maken zich nu hoofdzakelijk zorgen over het eten. Aangezien wij regelmatig Thais eten en dit niet zo hun ding is (kan ook aan mijn kookkunsten liggen).
We hebben ze een beetje kunnen geruststellen met te zeggen dat er ook pizza, frieten en pannenkoeken zijn.
Hopelijk wordt dat niet hun dagelijkse kost ;)

Onze verblijfplaats met Nieuwjaar